Eindelijk weet ik wat ik doe (kort cv)

Plotseling schoot mij te binnen wat ik doe, of beter gezegd: wat ik nastreef in wat ik doe. Wist ik dat dan nog niet? Welnu, mijn vak als persoonlijk begeleider van managers, professionals en organisaties is veelvormig. Het is als een levend wezen: het ontwikkelt zich en verandert. En zo blijf ik steeds nieuwe kanten ontdekken van wat ik doe.

Dit is wat ik ontdekte: Ik begeleid mensen door een warrig en onherbergzaam terrein van overtuigingen, percepties, angsten, ergernissen en verdriet, (zelf)beelden en andere verwarringen, naar iets wat werkelijk is, iets wat onomstotelijk vast staat, wat voorbij iedere twijfel is. Ik ken in dat warrige terrein niet beter de weg dan degene die ik begeleid, maar ik help hem of haar wat vaker dan normaal stil te staan, de omgeving in al haar details op te nemen en te onderzoeken, en vooral ook de eigen beleving daarvan. Ik heb het vertrouwen, de wetenschap, dat zo de kern van de zaak, de essentie, datgene waar het om gaat, misschien zelfs echte antwoorden bereikt kunnen worden.

Dat warrige onherbergzame terrein dat zijn wij natuurlijk zelf. De wereld om ons heen is niet warrig, het is onze eigen binnenwereld die het zo doet lijken. En zo ben ik meestal een persoonlijk begeleider, en ga ik met mensen de reis in zichzelf aan. Het blijkt meestal een uitdagende reis te zijn, die desondanks helderheid, voldoening, en rust geeft. En heel bijzonder: terwijl je het terrein in jezelf leert kennen, raakt de wereld om je heen begrijpelijker.