Waarom je wel én niet klaar bent met je ontwikkeling

Aan het einde van een training over persoonlijke ontwikkeling zei iemand: "ik heb veel geleerd, maar ik ben er nog lang niet hoor!". Veel mensen hebben de overtuiging dat er ergens een eindbestemming is. Daar aangekomen zullen ze klaar zijn, denken ze. Maar dat is een illusie.

Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die klaar was met zijn persoonlijke ontwikkeling. Ik ken mensen die de persoonlijke reis nog niet zijn begonnen, en mensen die al een heel eind op weg zijn, maar niemand die is aangekomen. Dat komt, omdat ontwikkeling oneindig is. Het is als een reis door een mooi landschap: hoe ver je ook gaat, er is steeds wat nieuws te zien. zolang je voortbeweegt houdt dat niet op.

Zijn we dan nooit klaar? Jawel, zegt Thich Nhat Hanh, een boeddhistische monnik. Hij zegt dat we ons het volgende moeten realiseren: "I have arrived, I am home, in the here, in the now".

Hoe moeten we dit begrijpen? Is er nou wel of geen eindbestemming? Ik zie het als volgt: je bent op reis, of je nu wilt of niet. Dat is het leven, dat is ontwikkeling. Die reis stopt als je sterft, niet eerder. Maar als levensreiziger ben je altijd ergens, en daar is precies waar je moet zijn. Je bent dus nooit klaar, maar waar je bent, daar moet je zijn.

Hou dus maar op te verlangen klaar te zijn met je ontwikkeling. Richt je op je bestemming, maar streef er niet naar die te bereiken. Zie die bestemming als richtingwijzer. Wanneer je op ieder moment van je reis aanwezig bent, zul je merken dat alles een zinvolle ervaring is.