De essentie

We zijn geneigd essentie te zien als iets, een ding, dat ergens in zit. We materialiseren het, geven het als het ware een fysieke plek. Zo'n fysieke plek geven aan de essentie helpt ons, want dan kunnen we haar tenminste vatten of begrijpen, althans dat denken we. En misschien nog belangrijker, we kunnen ons dan permitteren te geloven dat de essentie ook bestaat zonder onze aandacht ervoor.
Maar helaas is de werkelijkheid anders. De essentie verschijnt onmiddellijk wanneer je iets of iemand met aandacht benadert. Of dit nu de afwas is, een klant of een goede vriend. Het contact met de taak of met de persoon wordt meteen essentieel. Zonder die bijzondere aandacht wordt alles, ja werkelijk alles, levenloos en saai.
Wij missen vaak de essentie, het wezenlijke belang, de zin van wat we doen. Maar het wezenlijk belang van wat we doen zit verborgen in hoe we iets doen, niet in wat we doen.
Organisaties vinden de essentie van wat zij doen door wat zij doen met aandacht te doen. Aandacht voor het werk, aandacht voor collega's, aandacht voor de klant en voor het product of de dienst. Sommige mensen noemen het liefde.