Managing the unexpected

Mijn boodschap in Weg van de eenvoud is: ga meer in dialoog, laat de behoefte aan totale controle, voorspelbaarheid, en beheersing wat vieren, en oefen je als organisatie in vertrouwen. Maar ik besef ook dat die boodschap niet de gemakkelijkste weg is. Het is misschien een noodzakelijke koers, maar geen makkelijke.

Ik lees een aankondiging van The first proHRO Conference: lessen leren van kerncentrales, voetbalstadions, ziekenhuizen. Hoe kun je High Reliability bereiken in onzekere tijden. Ik lees daar ook het woord 'mindfulness'. Dat is onverwacht! In het boek Managing the Unexpected (Weick & Sutcliffe) dat een grondslag is voor deze conferentie, lees ik:

"Met het introduceren van het krachtige nieuwe concept van 'Mindfulness', zetten de auteurs de vijf kwaliteiten van de bedachtzame organisatie uiteen, alsmede de benodigde organisatorische vaardigheden om deze te bereiken".

De eerste indruk bij het lezen was dat totale beheersing wel mogelijk is, maar nog meer inspanning vraagt. Koren op de molen van heel veel organisaties. Maar het lijkt erop dat de werkelijke boodschap anders is, en dat is bemoedigend.

Een kerncentrale is een mooie metafoor, waaruit je zou kunnen afleiden dat totale controle nodig is. Maar een overheidsorganisatie is geen kerncentrale, de retail industrie ook niet, zakelijke dienstverlening ook niet. Het zijn allemaal organisatietypen die in een wederzijdse afhankelijkheidsrelatie staan met hun omgeving. En zelfs een kerncentrale zou zich meer moeten verhouden tot de omgeving waarin deze staat, niet alleen maar door die volledig te beheersen, maar ook door met het grootste respect te "luisteren" naar de context waarin deze zich bevindt. Fukushima leert een les, dat ook de beste voorzorg geen garantie is. Of had men daar toch te weinig aandacht, was men te zeer gericht op omzet en te weinig mindful? De wereld is grillig en onvoorspelbaar, en hoewel betrouwbaarheid belangrijk is, is het ook belangrijk te beseffen dat volledige voorspelbaarheid onmogelijk is.

Ik geloof dat respect datgene is waar organisaties zich op zouden moeten toeleggen, niet op controle en betrouwbaarheid alleen. Ik geloof dat via respect de betrouwbaarheid zal groeien, niet zal verminderen. De proHRO conferentie wekt nieuwsgierigheid: wat zal de conclusie zijn?